Recept: pasta carbonara

Spaghetti Van carbonara bestaan veel versies. Zo is er de originele Italiaanse versie, waar je vooral veel pasta eet. In onze versie is er, op z’n Hollands, wat meer ruimte voor saus. We eten dit gerecht hier dan ook vaak als hoofdgerecht, waar pasta carbonara in Italië als voorgerecht wordt genoten. Lees hieronder meer over de geschiedenis van dit heerlijke gerecht, of ga direct aan de slag met het recept!

Ingrediënten

Hoofdgerecht voor vier personen

500 gram pasta (bijvoorbeeld spaghetti of tagliatelle, zie ook bij Tips en variaties)
2 flinke tenen knoflook, geplet en fijngesneden
3-4 flinke uien, gesnipperd (aanwijzingen)
2 eieren
100-150 ml room
200 gram panchetta of gerookt (ontbijt)spek
100 gram Parmezaanse kaas
olijfolie (indien nodig)
Versgemalen zwarte peper, evt. zout
paar takjes verse peterselie (optioneel)

Keukenbenodigdheden

Geen bijzondere

Bereidingswijze van pasta carbonara

Voorbereidingstijd: 15 minuten | kooktijd: 20 minuten

Deze pasta carbonara kan door iemand die het recept goed kent al in een kwartier op tafel worden gezet (zie Tips en variaties), maar met een iets relaxter kooktempo kun je, zonder stress, in ruim een halfuurtje gemakkelijk een heerlijke carbonara bereiden.

Voorbereiden

Snijd het spek, als het niet is voorgesneden, in vrij kleine blokjes.
Schil en snijd de ui en de knoflook.
Kluts de eieren met 100 ml room. Houd de rest achter de hand.

Bereiden

Bak het spek op niet al te hoog vuur goed ver uit. Aarzel niet om een klein beetje olijfolie toe te voegen; dat kan in een carbonara geen kwaad.
Voeg de ui toe en bak deze op halfhoog vuur langzaam aan. Het hoeft niet heel bruin te worden, maar wel goed gaar. Voeg enkele minuten voordat het klaar is de knoflook toe, en alvast een flink beetje zwarte peper. Proef of het zout genoeg is, en voeg zo nodig nog wat toe. Let op: door het spek en straks nog de kaas is het gemakkelijk overdrijven; vaak is extra zout helemaal niet nodig.
Kook intussen de pasta gaar volgens de aanwijzingen op de verpakking (lees eventueel ook nog even onze tips over pasta koken door). Het is de bedoeling dat de pasta klaar is als de ui en spek goed zijn. Als je niet zeker van de timing bent moet je er altijd voor zorgen dat de saus eerder klaar is (die kun je dan gewoon heel laag of zelfs uitzetten) – bij de volgende stap gaat het anders verkeerd. Tip: de pasta hoeft niet helemaal droog te zijn. Een klein beetje overtollig vocht is zelfs handig.
Giet de afgegoten pasta terug in de warme pan. Voeg direct het spek-ui-knoflookmengsel toe. Giet daaroverheen het eier-roommengsel en roer dit kort (30-60 seconden) door, totdat het mengsel iets dikker wordt. Als het te droog is kun je tussendoor de room toevoegen die je bij de voorbereiding hebt achtergehouden. Let op dat je niet langer roert dan ca. 1 minuut, want anders kan het ei op onprettige wijze stollen. Zie ook Tips en variaties.
Serveer direct. Garneer, als je het hebt, met de takjes peterselie. Je kunt ze gewoon boven de pan grof in stukjes plukken. Zet de zwarte peper en uiteraard ook de parmezaan op tafel, zodat de disgenoten het naar smaak hiermee kunnen afmaken.

Over pasta carbonara

Dit inmiddels klassieke pastagerecht is eigenlijk pas ruim een halve eeuw oud. Er zijn een hoop variaties op, maar de originele versie legt vooral de indruk op pasta, en minder op de saus. Zo gebeurt dat natuurlijk ook wel vaker in Italië; het mag ook geen verrassing heten dat het daar meestal een voorgerecht (primo) is. Er zit dan eigenlijk enkel ei, spek en zwarte peper in – en uiteraard kaas – maar bijvoorbeeld geen knoflook, ui of room.

Eén van de meest gehoorde theorieën over de naam van deze pasta is dan ook dat “carbonara” verwijst naar kolenbranders, die dit simpele gerecht bij de schaft zouden nuttigen. In Nederland kiezen we liever voor een meer gevulde saus. Het bovenstaande recept stuit sommige puristen wellicht tegen het zere been, maar we kunnen in elk geval garanderen dat het smakelijk is, of het nu de naam “carbonara” verdient of niet.

Tips en variaties

Voor pasta carbonara wordt vaak spaghetti gebruikt. Ook bijvoorbeeld tagliatelle en fettuccine passen goed bij dit gerecht.
De grootste instinker bij dit recept is de garing van het ei. Dat moet vooral een zachte en romige textuur geven, maar beslist niet stollen. Vandaar ook dat we hier room gebruiken. Door het ei daarmee te mengen voorkom je veel gemakkelijker dat het ei te zeer stolt en/of in te grote stukken stolt. Zonder room is dat ofwel erg lastig, of moet je rekening houden met een rauw ei in je maaltijd, hetgeen toch beter kan worden voorkomen.
Als je weinig of geen room wilt gebruiken kan het helpen om enkel de dooiers te gebruiken. Die stollen minder snel tot een ongewenste roereiachtige substantie.
Ook wil het nog wel eens helpen om de kaas door de eieren te mengen voordat je het bij de pasta voegt. Ook op deze manier is een romige consistentie waarschijnlijker dan een onprettige vlokkige met stukjes gestold ei.
Ten slotte, als je er echt zeker van wilt zijn dat het goed gaat, kun je de pasta breken voordat je ‘m in de pan gooit. Zeker voor een Italiaan zal het overkomen als valsspelen, maar het kan veel helpen om de eieren er gelijkmatig doorheen te mengen. En als toch alle disgenoten op de Hollandse tour gaan en hun pasta snijden in plaats van op een vork wentelen, moet je je afvragen waarom je dit niet zou doen.
Naast Parmezaan gaat ook pecorino goed bij dit gerecht.
Als je liever wat minder vlees eet kun je dat tot op zekere hoogte doen door meer uien toe te voegen. Met een ui of 5 en 125 gram spek zul je vier gasten zelden horen klagen. Let wel op dat je dan voldoende zout toevoegt, bijvoorbeeld door het pastawater wat extra aan te zouten.
Carbonara is, ook qua smaak, een tamelijk vet gerecht. Dat betekent dat je een uitgelezen kans hebt om een salade met een flink krachtige vinaigrette ernaast te serveren, want zuur past hier dus goed bij. Een licht zoetige toets voor de balans kan daarnaast mooi harmoniëren met het zoetige van de ui in de carbonara.
Vanwege, alweer, de eieren, kan dit gerecht niet goed worden ingevroren. Maak dus niet teveel pasta en eet het direct op, zoals het is bedoeld.
Sommige recepten raden aan om de eieren eerst op kamertemperatuur te laten komen. Dat klinkt logisch, maar is eigenlijk echt af te raden. Zo stolt het ei namelijk sneller, terwijl je de kans wilt hebben om het eerst rustig door de rest van de saus en de pasta heen te roeren voordat het kan stollen.
Als je dit met minder of geen room wilt maken moet je het pastawater gebruiken. Dat is namelijk niet enkel al warm, maar heeft ook de neiging om (licht) te binden door de stukjes opgeloste pasta, of eigenlijk zetmeel. Pak driekwart kopje vlak voordat je de pasta goed laat uitlekken, en voeg de helft direct na het uitlekken weer toe. (Je hebt zo meer controle over de hoeveelheid dan als we zouden aanraden dat je de pasta nog vochtig laat na het afgieten.) Meng dan de ui, spek en ei erdoorheen en voeg als dat nodig is de rest van het vocht tussendoor toe.
Heb je echt haast? Carbonara kan in zeer weinig tijd worden bereid. Snijd de ui hiervoor zeer fijn. Zet meteen het water voor de pasta op en bak het spek en de ui op vrij hoge temperatuur. Zo kun je al in 15 minuten een supersnelle versie van carbonara op tafel zetten!

Op dit artikel rust auteursrecht. Zonder onze toestemming is vermenigvuldiging verboden.